De laatste 2 dagen New York

Zo hierbij tik ik dan maar het laatste bericht van onze vakantie in Amerika.

Zoals verteld stond onze wekker om half 8, iedereen kwam om half 8 het bed uit, eerst even ontbijten en daarna aankleden en wegwezen naar Manhattan. Maar ook nog even regelen dat we de kaartjes voor onze Basketball game zouden krijgen. Toen we beneden kwamen voor het ontbijt zat het helemaal vol dus besloten de dames even om nog een sigaretje te roken, toen zagen we net de FEDEX aan komen rijden, maar helaas die meneer ging naar de buurman of buurvrouw.

Dus weer bellen met de Stubhub, omgedoopt naar Snothub. We zouden de kaarten per mail krijgen en dan konden we ze uitprinten. Helaas was dit ook al een aantal keer beloofd aan cousin Petra. Maar goed, we wilden niet al te veel tijd verspillen want we wilden richting Manhattan gaan. Dus op richting de ferry, natuurlijk mistte we er al weer 1 want het parkeren van de auto duurde langer dan gepland en ook het weg komen van de B&B duurde langer dan gepland. Maar even goed, hadden we nog ruim de tijd in New York. Om half 10 zatten we in de ferry op weg naar Manhattan.


Tijdens de rit naar Manhattan hadden we besloten hoe we het aan gingen pakken. Bij aankomst in de White Hall - Manhattan, gingen we kaartjes halen om de hele dag op de metro te kunnen en onze eerste stop zou worden Ground Zero. Toen we de subway uitkwamen stonden we tussen allemaal wolkenkrabbers, en het bordje naar Ground Zero was snel gevonden. Het was 1 rechte weg richting een leeg stuk grond, waar op dit moment hard gewerkt wordt. Aan onze rechterhand kwamen we al gauw een gouden plakaat tegen aan de muur, die beelden vertoonde van het WTC en alle aanwezige hulpdiensten.


Een klein stukje door zagen we daar ook een soort bord hangen met allemaal foto's van het brandweerkorps, dit waren de mensen die het niet gered hadden. In dit gebouw waar het plakaat aan hing en waar de foto's ophingen, zat een brandweer kazerne. Het scheen dat dit de eerste kazerna was die had gereageerd op de ramp van het WTC gebouw. Het was uniek om naar te kijken maar de kriebels liepen over de ruggen.
Daarna zijn wij onze weg vervolgd, we zijn links om Ground Zero gelopen en aan de overkant zijn we verder gegaan met de Subway richting Central Park.

Daar aangekomen moesten we nog een klein stukje lopen voor wij bij Central Park waren. Chantal S had nog even snel een nieuw vest gekocht. Maar het was te warm om aan te trekken dus had ze het in haar tasje laten zitten met een flesje Cola. In het Central Park aangekomen, zouden we gaan lopen naar de zuidkant van het park. Maar we kwamen wat leukers tegen, mensen die ons gingen fietsen wij hoefden alleen maar in een bakkie te gaan zitten. Normaal is dit voor 2 personen gemaakt. Maar wij hadden 2 jongens/mannen??? die zeiden dat we met zijn 3en in zo een bakkie konden gaan zitten. Dus wij oke dan doen we dat maar, en die hebben ons van boven het park helemaal naar de zuidkant gebracht.

Daarna gingen we lopen richting het Rockefeller center, we zouden daar naar het observatie level gaan, dat zou namelijk maar 15 dollar zijn, helaas de prijzen waren dus al verhoogd, naar 20 dollar en 15 was eigenlijk onze limiet.

Maar ook een ander punt speelde nog mee --TIJD-- want wij hadden in de planning om 's avonds naar New Jersey te gaan waar we een basketbal wedstrijd gingen kijken. Dus zijn we maar even gaan eten in het Rockefeller Center. Dus wij zijn naar beneden gegaan om lekker te eten, we betaalde veel en jammer genoeg smaakte niet alles zoals het zou moeten smaken naar ons idee. Zelfs de melk was niet helemaal oke. Chantal S was wel slim geweest, ze had haar cola gebruikt van de middag daarvoor omdat ze toch niet zo heel veel drinkt. Maar ja, Lieke had het dopje niet helemaal goed dichtgedraaid en Chantal S. had het flesje weer bij haar trui gedaan en niet meer naar gekeken. Op een gegeven moment was het tijd voor ons om terug te gaan richting het B&B op Staten Island zodat we het mailtje konden printen of nog even konden bellen. Op de boot was het aardig fris en wou Chantal S. dus haar nieuwe vest aan doen. Alleen dat ging niet helemaal zoals gepland!!! Het vestje zat onder de Cola... Dus de helft proeste het uit van het lachen en ik (Chantal M) lach helemaal in een deuk omdat elk Nederlands gezin dat in Amerika op vakantie gaat problemen heeft met COLA!!!!

Eenmaal terug in het hotel is Chantal S begonnen met het uitspoelen van haar cola vest!!! Het is en blijft grappig -- sorry channie --. We maakten aanstalten om de kaartjes uit te gaan printen maar de mail was in het hotel noooit aangekomen net zoals al die vorige mailtjes dus uncle Maas ging nu even bellen en die was toch wel heel erg boos...... maar om half 6 was het probleem nog niet op gelost dus zijn we met zijn allen richting New Jersey gereden. Ook daar duurde het uren en alle mogelijk oplossingen betekende voor 2 mensen geen wedstrijd. Uiteindelijk was ook de manager daar het zat en kregen we 10 minuten voor aanvang nog 2 kaarten. En gelukkig maar... De game was tussen de New Jersey Nets en de New York Knicks. Het begon met een volkslied gezongen door een 11 jarig meisje, die iet wat moeite had met de laatste uithaal in hun volkslied. Maar ondanks dat schoonheidsfoutje applaudiseerdde het publiek luid... Daarna de game en ook dit was geweldig om te zien!!!! Net als de cheerleaders van de NJ Nets. he guys!!!:P



Daarna gingen we op weg richting het hotel en ja hoor we moesten nog even tanken, Chantal M wilde graag een nieuwe kofferset hebben, en ja hoor onderweg was er toevallig nog een Wal*Mart geopend tot 11 uur!!! Dus een leuke afsluiting van de vakantie... Winkelen in de Wal*Mart binnen 10 minuten.

Toen we uiteindelijk geslaagd waren en we weer in de auto zatten werden de plannen gemaakt voor de volgende dag. Chantal S, Jordy, Chantal M en Ron zouden met zijn 4-en nog even naar de overkant gaan, want Jordy had daar broeken gezien en Chantal M & S beide cadeautjes. Dus zo gezegd zo gedaan, ze zouden de ferry van half 8 nemen!!!

------------------------------------------------------------------------------------

--LAATSTE DAG NEW YORK, NEW YERSEY --

Jordy, Chantal S en Ron waren allemaal al wakker, en ze zouden mij ook nog wakker moeten maken eigenlijk.. Gelukkig hoorde ik de douche gaan en ben ik toen ook mijn bed uitgekomen, zonder te douchen ben ik even snel aan gaan kleden anders zouden wij het niet redden. Maar ze waren mij wel een klein beetje vergeten. Dus iedereen klaar, snel naar de ferry en hup mee met de boot naar de overkant. In de ferry kwam Jordy ons vertellen dat hij die broeken bij de Subway bij Times Square had gezien, dus Chantal M toch ook nog een beetje mazzel kon ze haar trui van NYPD halen, die ze heel graag wilde hebben. Dus Times Square de laatste maal op en daar was de trui te duur, dus hup terug en toen voor de helft minder zag ik de laatste keer die trui... passen en mee nemen!!! en Jordy en Ron stonden al bij de broekenwinkel....

Het werd een beetje opschieten want we wilden de ferry van 9.30 hebben!!! dus uiterlijk 9.05 de metro weer in. Gelukkig hebben we alles gered en zaten we ook nog in het goede gedeelte van de metro anders hadden we nooit bij South Ferry aangekomen. Bij terugkomst in het hotel, zijn snel de laatste dingen ingepakt, zodat we klaar waren om te vertrekken. Vraag niet hoe we het gedaan hebben, maar alles paste in de auto en het zou ongeveer 20 minuten rijden zijn naar Jersey Gardens Outlet.. waaar we voor de laatste keer los werden gelaten...

We gingen op zoek naar heel veel dingen!! Nou gelukkig is het allemaal gelukt!! En iedereen heeft wat ze wilden hebben. Dus om half 4 hadden we beneden afgesproken om dat we de laatste items in de koffertjes moesten toe voegen en we moeten zeggen met een extra koffer is het super gelukt!!!:D



Gelukkig had Ron een super gevoel voor inpakken ontwikkeld deze vakantie hiervoor werd hij dan ook rijkelijk beloond met een groepshug

Toen was het tijd voor de Luchthaven Newark airport!! Na wat zoeken en verkeerd rijden natuurlijk kwamen we aan bij de incheckbalie van BA. Om in te checken moesten we compleet zijn maar we moesten weer is wachten en wachten en wachten... problemen met onze rental car.... jemminig.... nog langer wachten en uiteindelijk kwamen Ron en Jordy er dan aan!!! Dus wij snel ingecheckt. Ondertussen verging iedereen van de honger dus zijn we snel nog wat gaan eten toen we bij de gate zaten.

Daarna was het toch echt tijd om Amerika te verlaten!!!:S snik snik snik!!! In het vliegtuig kregen we wel heerlijk te eten, kip of zalm met wijn of bier... en dat vooor niks extra's lekker he... een beetje tv kijken en proberen te slapen en maar geen ruzie proberen te maken... Maar de stoelen waren behoorlijk vervelend!!!

Dus geen BA meer op lange vluchten!!!
Bij aankomst op Schiphol stond het ontvangscomite klaar en werd pas goed duidelijk wat we allemaal meegesleept hadden. Na een bak lekkere koffie zijn we allemaal weer ons eigen weg gegaan.



Groetjes van ONS ALLEMAAL

Snik Snik weer thuis!!!!

We zijn thuis en zijn jullie nog het verslag van New York en hoe je thuiskomt met heeeeeeeeel veeeeeeel koffers verschuldigd. De plicht roept weer dus we zullen jullie dit niet onthouden. Maar nu kunnen we weer lekker slapen, dus dat gaan we eerst doen. Uiterlijk dit weekend werken we de laatste twee berichten bij incl.foto's zodat jullie volledig up to date zijn.

Lief reisgezelschap WIJ HEBBEN GENOTEN!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! en we hopen jullie ook,

Akela Ann en Beachboy Ronnieboy

De laatste dagen: 3 in 1

Omdat we lekker achterlopen, wat voor de lezers ongezellig is maar voor ons betekent het dat we het gewoon te druk hebben met vakantie vieren, nu dan maar de laatste dagen in een laatste post.

We waren gebleven bij de laatste dag in Baltimore. Deze dag hebben we in de ochtend lekker rustig aan gedaan om nog wat tijd te hebben bij Debbie en Steve. De jeugd kwam ook pas laat op gang vandaag want het waren lekkere bedden in huize Souleyrette. Ron en Ann hadden besloten dat vandaag de laatste uitslaapdag was voor we in het gekkenhuis van Philadelphia en New York zouden stappen.

Wat doe je dan als je naar de Amish people zou reizen en de tijd ontbreekt, juist: dan laat je de Amish naar jou toekomen. Er was een Dutch Market op onze route waar de Amish hun spulletjes verkopen en daar zijn we dus op af gegaan zodat we nog tijd met Debbie en Steve konden doorbrengen want dat was toch wel errrrug gezellig.


We hebben hier een brunch genomen, was wel een beetje raar idee om als start van de dag broodje beef/ham en dergelijke te gaan eten. Maar al gauw waren ook de verse fruit smoothies ontdekt en die werden in grote getalen genuttigd.

Op de parkeerplaats hebben we afscheid genomen en onze route ging north en die van Debbie en Steve south.

Op dat punt nog even gezwaaid naar elkaar en onze TomTom stond richting Philadelphia. Nou waren we de snelweg opgestuurd en iedereen wilde toch wel wat meer zien, dus gauw een alternatief gevonden en snel er weer vanaf zodat er onderweg weer lekker veel te bekijken viel. En ja hoor natuurlijk scoorden we een shoppingmall. De hemel moest voor Lieke nog open en de DSW viel op hier. Lieke wist niet wat ze zag, schoenen, schoenen, schoenen en nog meer schoenen. Alleen op het inkooplijstje staan laarzen die hier niet verkocht worden. Dus iedereen had nieuwe schoenen en voor extra korting een lidmaatschapje behalve onze schoenenkenner Lieke. Nog even door de Marshalls maar daar was niet veel van onze gading. Ron had ondertussen in de Home Depot een rooster voor ons verwarmingssysteem gescoord. Hup wat verfrissing ingeladen en verder richting Philly. Nou dat werd natuurlijk weer even zoeken want Ron weet nooit precies wanneer je nou van TomTom links of rechtsaf moet gaan, was dus weer iets te laat en we zaten in een wijk waar we absoluut niet wilden stoppen. Gelukkig kwam dat allemaal goed en zaten we op de goede route. Al snel zagen we de skyline van Philly. Helaas vlakbij het hotel is het een enorme wirwar van weggetjes, ging Ron weer net even te laat naar rechts en konden we niet anders dan de tolbrug over. $4 voor jan doedel om heen en weer te mogen. Terwijl we bijna bij het hotel waren. De meiden lagen natuurlijk weer dubbelgevouwen op de achterbank.

Even spannend of het hotel de kamers nu wel had vastgehouden, maar deze keer kwam dat goed hoewel ze helemaal vol zaten. Na de ohs en ahs, gauw op pad. Beneden de shuttle richting hard rock cafe genomen en daar hebben we wat gegeten. Helaas waren we nog niet genoeg voorzien van warme kleding en de temperatuur voelde niet echt lekker aan. We hadden de shuttle gespot en in plaats van teruglopen wat het plan was zijn we toch maar ingestapt om lekker te gaan pitten. Ann werd snachts rond een uur of 5 wakker met haar nachtkleding op schoot en heeft zich toen toch nog maar omgekleed omdat Ron haast geen dekens had. Was ik toch zomaar in slaap gevallen, ik had zelfs mijn bril nog op.

De volgende ochtend werden we op tijd wakker volgens plan en na een –hotel- ontbijtje, koffers weer gepakt, de auto in en weer naar de shuttle voor de sightseeing. Helaas was er een ander stel met veel haast dat voor ging dringen en zo stonden Ron en Ann nog buiten het busje terwijl de rest al lekker zat. Dus de oudjes zijn maar gaan lopen naar de plek waar de kids afgezet zouden worden. Dat was bij het visitorcenter waar de kaartjes voor de sightseeing bus gekocht werden. Ook gelijk een tour genomen met het rijtuig. We zijn toen op de bus gestapt en onze eerste stop was het oude gevangenisgebouw van Philly. Die zijn we gaan bekijken. Nou Al Capone zat er zeer warmpjes bij in vergelijking met de rest.


Hierna zijn we via het Rocky beeld, en de trap van het museum uit zijn films naar de busstop gelopen.


Het was erg druk want er was een aidswalk in Philly. De bus liet dus lekker op zich wachten. Krentenkakkers als wij Nederlanders dan zijn hebben we dan ook geen fooi gegeven omdat het zo vreselijk lang duurde. (ook de uitleg van de gids was niet je van het!). Nadat we de hele tour afgemaakt hadden zijn we een rijtuig op gaan zoeken. Die hadden we als snel gevonden en dit keer was het de beurt aan –arme- Jim om ons door de oude straatjes van historisch Philly te leiden.

De gids wist hier veel over te vertellen en we werden eigenlijk ook een beetje melig van haar (over) enthousiasme. –ja ja ze heeft fooi gekregen-.
Hierna was het tijd om wat te gaan eten en dat werd natuurlijk Rotten Ralph voor de befaamde Philly Cheesesteak.

De rekening hier was wel hoog, want warme chocomelk met slagroom wordt niet gerefilled. En die hadden we echt nodig voor onze verkleumde handen.

Daarna terug gesjokt naar het hotel om de auto weer op te pikken en de file in te duiken.
Op naar The Big Apple: New York. Oeps hier zijn de bruggen nog duurder dan in Philly, gelukkig nu wel goed geluisterd naar de TomTom. En rond half zeven arriveerden we daar bij het Harbour House. Recht tegenover Manhattan op Staten Island. Wat een uitzicht.
Besloten werd na het confisceren van de kamers, dat we de ferry naar Manhattan zouden nemen om op Times Square wat rond te wandelen. Iedereen wilde graag het lichtjesfestijn in het donker zien. Hurry up dus richting de veerpont. Helaas het was zondag en het schema was 1x per uur. Natuurlijk arriveerden we om 1 minuut over 9om de ferry weg te zien varen. Eerst maar wat eten dan en dan de ferry om 10 uur pakken. Nou dat werd beloond. Met de subway naar Times Square en dan je ogen uitkijken.


Wow (nog zachtjes uitgedrukt). Rond half twee waren we terug in het hotel en heel snel gingen de luiken dicht. De wekker staat morgen op half acht.

Groetjes, vakantiegangers

Dag 21 -- Baltimore -- Annapolis en shoppen

Vandaag een rustige ochtend. Rond half negen was bijna iedereen zijn bed uit en mocht ik snel even naar de Starbucks om koffie en wat bij de koffie te halen. Dus een kwartier later was ik weer bepakt en bezakt terug.

De planning voor vandaag is Baltimore en als we nog tijd hebben of maken Annapolis, dit is de stad waar Deb haar vrijwilligerswerk doet en ze wil ons showen waar ze dat doet.

Dus rond half elf zaten we weer in de auto en na een kwartier zie je die grote / hoge stad aankomen. Wat mooi zeg we reden net Baltimore in en dan zie je twee grote stadions net naast elkaar liggen. De een voor football en de ander voor baseball. En allebei veel groter dan de Arena en zelfs groter dan het stadion van Barcelona. Tjonge jonge je kijkt je ogen uit hier.

De auto snel in de parkeergarage en kijken of het wandelen nu beter gaat en ja hoor het gaat stukken beter. Dus van de auto door een grote straat naar de innerharbour waar hier van alles te doen is. Hier hebben we de lift genomen in het house of commerce (de KvK van Baltimore) naar de 27e verdieping waar je een gigantisch uitzicht hebt over Baltimore. Daar zie je dan ook beneden het aquarium en de rest van de haven. Echt mooi om te zien.


Dan weer snel naar benee en die lift ging snel hoor. Met een halve minuut sta je 27 verdiepingen lager. Lekker nog wat wandelen lekker nog wat koffie en vooral veel kijken en fotograferen. Tjonge wat zie je hier veel. Chantal moest weer op de foto met een politieagent en zijn vervoermiddel en zo zijn we rustig teruggesjokt naar de auto met wat bezoeken aan winkeltjes en winkeltjes en winkeltjes.

Toen op pad naar Annapolis wat niet ver weg was (drie kwartier hihi). We wennen er al aan en onderweg viel het oog van Jor op de Outlets langs de kant dus vanavond moest er nog geshopt worden. De jongedames lagen op de achterbank al lekker te slapen want die hadden hun rust wel even nodig want vanavond was het shoppingnight voor ze. EINDELIJK.

Annapolis was een heel lief gezellig stadje met een gigantisch footballstadion waar morgen weer een grote wedstrijd wordt gespeeld en als je dan vandaag al ziet wat er voor voorbereidingen worden getroffen dan weet je wat dat morgen voor spectakel zal zijn.

Deb baalde als een stekker want haar stadje was omgetoverd in een vesting. Er was nml een boatshow en de hele stad lag op zijn reet en het parkeren was ook bijna onmogelijk. Maar echte Amsterdammers vinden wel een plekkie hoor en dat hadden we dan ook snel gevonden. Lekker de winkelstraat met al zijn oude pandjes doorgeslenterd nu bleek dat we niet bij Deb haar vrijwilligersplek konden komen door die Boatshow dus ze was aardig in haar wiek geschoten. Wat een idioten zei ze maar haha.


Ondertussen werden er wat t-shirts en andere leuke souvenirs gekocht en liepen we weer rustig terug naar de auto. Dan zouden we rond half zes thuis zijn en als Steve er dan was konden we snel wat gaan eten en dan naar de shoppingmall wat er vijf heel graag wilden.

Toen we net thuis kwamen reed Steve ook net de garage in en die mocht blijven zitten want Deb had gereserveerd bij de Italiaan en dat is geen pizzeria als bij ons in Nederland hoor. Dus snel daarheen en jammer genoeg ging dit niet op zijn Amerikaans want hier duurde alles wat langer en dat ging van de shoppingtime af.
Jordy at lekker zijn pizza, nadat hij zijn ID had getoond, en de rest had ook een heerlijke hap.

20.00 uur stonden we weer buiten en vandaag was er geen tijd voor koffie want dat ging van de shoptijd af.

Half tien stonden ze met diverse tassen vol met kleren buiten te glimlachen en zijn we weer naar huis gereden waar alles geshowed werd en waar Steve een heerlijk Margaritha maakte.

Lekker hoor nog even wat gekletst onder het genot van een stukje gitaarmuziek van Steve en rond twaalf uur kropen we ons mandje weer in. Weer moe maar weer helemaal voldaan.

Morgen gaan we op pad naar een markt met the Amish people en hebben we besloten niet om te rijden naar het stadje van de Amish want met Steve en Deb is het ook gezellig en na de markt rijden we dan gelijk door naar Philadelphia en zo komt het eind van de vakantie in zicht.

Shit shit shit we willen nog niet .

Nou nog vier dagen dan zit het erop. Een dag Philly en drie dagen New York.

Jullie horen snel weer wat van ons.

Deb and Steve THANK YOU VERY MUCH FOR YOUR HOSPITALLITY WE DEFINITLY WILL COME BACK AGAIN, THE DAYS AT YOURS WERE GREAT.

WE LOVE YA AND YOUR CUTE CATS.

RON – AN – CHANTAL – JORDY – CHANTAL AND LIEKE.

Dag 20 -- Washington en snel naar Deb en Steve

Vanmorgen rond 8 uur opgestaan want we wilden toch Washington goed bezoeken. Dus de koffers weer op tijd de auto in de kamersleutels ingeleverd en de auto mocht blijven staan op de parkeerplaats bij de lobby. Dat is een stuk rustiger want het openbaar vervoer hier in Washington is heel goed. (zei men). Snel ff een bak koffie op de hoek met wat te eten en dan snel de bus in. Maar de bus was er na 25 minuten nog niet en Ron baalt dan als een stekker.
Dus toch de auto opgehaald en met de auto vol spullen de stad in.

Na een zoektocht kwamen we aan op Arlington. De grootste militaire begraafplaats in de US.
En geloof me dat was indrukwekkend. Kippevel op bepaalde stukken. Dan keek je om je heen en je zag alleen maar kruisen staan. Pffff.
Bij de onbekende soldaat aangekomen waren we net op tijd voor de wisseling van de wacht. Maar er liepen een hoop lui in strakke pakkies en volgens mij zou er nog wel wat kunnen zijn.
Dus Ron zou Ron niet zijn als hij niet ff op onderzoek kon gaan. Aan zo een Honor guard gevraagd waarom er zoveel lui rondliepen en nu bleek dat met een uurtje een speciale delegatie een krans zou leggen en dat gaat dan met veel pracht en praal.

Wilden we daar op wachten??? Ja natuurlijk dat moet je zien. Wat een mooi gezicht zeg al die lui zo strak zulke rechte lijnen en het respect en waardering dat men toont. Daar kunnen ze thuis nog wel wat van leren.



Hierna afgezakt naar beneden want Ann had bedacht dat we vanaf Arlington de Metro zouden pakken de stad in en dan de bezienswaardigheden zouden bekijken maar onderweg ging ze steeds langzamer lopen en hebben we besloten dat het toch verstandiger was gewoon met de auto af te zakken en zo Washington op zijn Amerikaans te bekijken.

Dit ging ook goed we stonden heel dicht bij het Capitol en later op de middag heel dicht bij het Witte Huis wat binnenkort donkerder zal zijn zoals de meeste Amerikanen (die wij erover gesproken hebben) hopen.

Lekker wat gelunched in het National Museum waar alleen het drinken naar chlorine smaakte.

Na de lunch lekker rondgewandeld bij het Capitol en zijn vijver en daarna bij het Witte Huis want dat soort dingen moet je in Washington toch gezien hebben. Jor en Ron hebben nog wat tshirts gekocht en Chantal een leuke trui en twee kadootjes voor Ann.


Daarna de auto weer in want we moesten nog drie kwartier rijden naar Debbie. Onderweg nog even gestopt bij de Starbucks en onderweg ook nog even Bart en Dees gebeld om ze een prettige vakantie te wensen. Want die leven deze vakantie aardig met ons mee en we moeten elkaar al 5 weken missen haha. Nou ja dan draaien we binnenkort wat vaker de woonboot.

Op de snelweg naar Deb kwamen we vast te zitten in de files en na een uurtje sjokken reed er een gele mini ons voorbij en volgens mij (ron) was dat Debbie haar auto. Dus toeteren en zwaaien en die vent zwaaide terug. Men zwaaide wel vaker naar hem. An lag ondertussen te slapen dus ik maakte haar wakker en vroeg wat de nummerplaat van Deb ook weer was, want die was aardig apart. En ja hoor dat was Steve die onderweg was van zijn cursus naar huis.

Dus An had Deb even gebeld dat we achter hem zaten en dat we hem zouden volgen. Dus Steve begon nog harder te zwaaien.

Rond 6 uur waren we bij Steve en Deb en daar werden we heel hartelijk ontvangen en Deb en Ann gingen door waar ze vorig jaar gebleven waren. Maar gelukkig voor mij was Steve er nu ook dus ook ik had wat te kletsen en de medereizigers voelden zich hier ook gelijk op hun plaats. Oh wat een mooi huis hebben ze hier zeg. Met diverse Xboxen en Wii apparaten en zelfs een penisvision. Haha dat leg ik thuis nog wel uit.

Na wat kletsen en wat douches zijn we lekker gaan eten bij de Mexicaan. Heerlijk alleen Chantalletje koos een bakkie soep want die was zo een grote kom gewend en die kreeg een klein koppie dus daar werd snel nog wat voor geregeld en rond 22.00 uur liepen we weer naar buiten.

Snel alle bedden klaargemaakt, koffers in de garage en snurken want Steve moet morgen om 5 uur al weer op pad en wij wilden nog wat zien van Baltimore. Ron An Steve en Deb hebben boven nog ff gezellig zitten keuvelen en de rest sliep als een blok.

Rond elf uur ging bij ons ook het licht uit morgen hebben we nog een hele dag Baltimore met Deb en ’s avonds is Steve er weer bij.

Echt gastvrij zijn ze je mag en kan hier alles te gek. Wat een heerlijk stel.

Dag 19 - Bye Florida

Vanmorgen toch vroeg opgestaan cause we had a plain to catch.

Het vliegtuig zou om 11.50 uur vertrekken van Orlando Int Airport. Wat van ons huisje ongeveer 20 minuten rijden zou zijn.
Snel dus een bak koffie erin gegooid en dan maar kijken hoe vol de koffers werden

Nou dat viel mee alleen de boodschapjes hebben we achter gelaten want een fles cola in je tas is niet zo een pretje in de lucht en voor 1 dollar 30 koop je weer twee liter als je uitstapt.

De rit naar het vliegveld ging goed snel de koffers eruit en de dames gingen op zoek hoe ze de koffers konden inchecken en hoe ze de boardingpassen konden regelen.

Ondertussen bracht ik samen met Jordy de auto terug naar Thrifty en daar ging het anders dan vorig jaar. Een grote vent kwam naar ons toelopen met een scannertje hield dat bij het voorraam en vroeg of de heer Maas een goede trip had gehad door Florida. Eventjes de kilometerstand opgenomen even rond de auto en we konden naar onze shuttlebus die ons weer binnen tien minuten bij de vertrekhal afzette. Pff dat was makkelijk zeg. Nou daar aangekomen hadden de dames zich al ontdaan van de koffers en konden we door de security heen en lekker achter alle rijtjes een ontbijtplekje uitzoeken.

Om half twaalf gingen we naar gate 125 waar we tien minuten later het vliegtuig zagen aankomen. De passagiers eruit en snel instappen want het is net het Centraal Station in Amsterdam. Om 12.00 uur waren we los van Florida met heeeeeeel veeeeeel hele leuke herinneringen in onze hoofden en laptops.

Even na half twee landen we op Washington Dulles en dan ben je benieuwd hoe de temperatuur is want twee en halve week rond de 30 graden pfff dat zal ff afkicken zijn maar nee hoor ook hier was de temperatuur heerlijk.

Ook hier ging alles lekker rap alleen was dit vliegveld veel groter dan Orlando dus waren we wel even bezig met de kofferband op te zoeken. Daar aangekomen kwamen onze koffers net aan en zelfs Jor zijn hengel had het gered. Goed hoor van Lieke om Jor te vertellen dat hij die gewoon in kon checken als offlugage of zoiets (mz: odd size).

Nu snel op zoek naar de shuttle richting Dollar. Dus bij de loopband kwam er al iemand met een kar aanlopen die hielp ons snel naar de juiste plek daar konden ze na 3 uurtjes snel nog even roken en daarna werden we naar het verhuurbedrijf gebracht.

Ook hier was alles netjes geregeld en een kwartier later stond de auto bij de koffers en voor ik er erg in had was de achterbank er al uit want volgens Jordy moest deze ook andersom kunnen staan en dat zou makkelijker zijn als we straks wat inkopen hadden gedaan. Jammer genoeg paste dat niet dus de bank werd weer teruggezet en zijn we gaan rijden.

Hihi wat een stad om te rijden dat Washington, iets groter dan Amsterdam maar veeeel drukker. Hier moet je echt rijden en dat beviel me wel. Snel kijken naar een couponnen boekje voor hotels maar dat was niet te vinden. Dus TomTom ingesteld op het hotelletje waar Ann en Carin twee jaar gelee hadden geslapen en toen kwamen we het Budget-inn tegen op Lee Hwy in Falls Church. Klein, oud maar gezellig dus twee kamers en we waren nog niet binnen of Talletje liet merken dat ze wel heel moe was. Dus die is lekker wat gaan slapen de anderen zijn wat gaan roken. Ondertussen had Ann even het adres gevraagd van Petra in Washington want dan konden we daar ’s avonds een bakkie doen.

Daarna de auto weer in want het was ondertussen al kwart over zes en op naar het Korean Monument want dat zou heel indrukwekkend zijn in de avonduren. En dat was het ook pff wat een uitstralingen op die gezichten.



Daarna via de Whoolefood naar Petra toegegaan en daar haar gezin ontmoet en wat gekletst onder het genot van een bak koffie. Bij de Whoolefood hadden we twee lekkere taarten gehaald en voor ons zelf wat te eten want dat moest natuurlijk ook nog op en dat was heerlijk.

Na het bezoek aan Petra en Rick terug naar het hotel waar iedereen weer tevreden in slaap viel.

Pff deze dagen gaan ineens wel snel hoor. Morgen naar Debbie oeps wat kijken we daar naar uit wordt weer leuk.


Ron

Donderdag 18 -- Magic Kingdom where dreams come true

Ja hoor vandaag was de grote dag waar ze allemaal naar uit hadden gekeken. Vandaag op pad naar Disneyland in de States.

We zaten met ons huisje (waar An en ik al 15 jaar geleden een brochure voor hadden aangevraagd) ongeveer 10 minuten rijden van het park. Een rechte weg en we waren er al dus eerst even gestopt bij de Publix voor ons ontbijt en toen door naar het park.

En ook hier keken we weer onze ogen uit hoe georganiseerd dat ging en hoe rustig het in onze ogen was. Van andere Hollanders in de rij bij Busch Garden hadden we gehoord dat het megadruk was hier in deze parken. Maar eigenlijk viel dat nog wel mee.
Nadat we de auto geparkeerd hadden (onze blauwe) op parkeerplaats Grumpy moesten we wel een heel stuk 25 meter lopen om in het treintje te kunnen stappen die je dan weer naar een volgend vervoermiddel zou brengen.


En ook dit ging weer heel rap. Binnen vijf minuten stonden we op de frontplaza waar je kan kiezen tussen de boot en de monorail om naar de ingang te gaan. En wij zouden de Maasjes niet zijn als we niet lekker de boot zouden nemen. Dus hop daar gingen we weer. Lekker om je heen kijken en wat een mensen pasten er op deze boot zeg.

Na een vaartochtje van 5 a 10 minuutjes sta je dan voor de ingang. De kaartjes hadden we al bij het huisje gekocht want ja het kan druk zijn bij de kassa dus daar geef je dan 5 dollar extra voor uit maar er stonden totaal geen rijen. Jammer maar die 5 dollar was dus voor niets uitgegeven. Hadden we nog wat lekkers van kunnen halen.
Dan kom je binnen in Mainstreet en ja het lijkt wel op Disney Parijs maar dit is gewoon heel anders. In Parijs loop je dan over de hoofden, hier kan je gewoon met je pootjes op de grond blijven staan en lekker doorwandelen naar een plek waar je wat wilt gaan ondernemen.




De eerste attractie die wij namen was Pirates of the Caribbean. Daar aangekomen bleek er een wachttijd te zijn van 45 minuten maar als je een fastpass haalde dan kon je over een half uur naar binnen en kon je zo doorlopen. Dus wij zo een fastpass gehaald, goed uitgezocht tallie, en zijn we daarna doorgelopen naar een attractie waarmee je met een oude trein, als soort van achtbaan, door de bergen rijdt.
Heel erg leuk. Ondertussen was de tijd voor de fastpass ook al aangebroken, dus na wat drinken en een peukkie (lekker he Talletje) gingen we de Piratesgrot binnen en dat was heel erg mooi gemaakt allemaal. Echt heel erg mooi.


Daarna door naar Fantasyland, An wilde nml graag It's a small world in. Hier stond niet zo een lange rij en na een plasstop van 20 minuten omdat de wc's zo druk waren hebben we een kwartier in de rij gestaan voor deze attractie die gewoon altijd leuk is. Na deze attractie zijn we rustig aan via diverse andere attracties richting het palleis / kasteel gelopen want om drie uur zou de parade zijn. Ondertussen hebben we diverse andere kleine attracties bezocht waar niet zulke lange rijen waren en werden er wat mutsies gescoord en ook nog wat gedronken want het was weer warm vandaag.

De parade is een attractie op zich. Oh wat leuk al die praalwagens met al die Disneyfiguren erop.


Na de parade even de magen vullen en ook dit zijn weer geen Efteling prijzen. Hier kan je dus gewoon met je gezin wat lekkers eten en drinken zonder je druk te maken dat je bankroet bent op het eind.

Na deze maaltijd op pad naar Spacemountain. Hier zou weleens een flinke wachtrij kunnen staan zeiden we. Maar toen we bij het poortje aankwamen stond er maar dat we 20 minuten wachttijd hadden vanaf dat punt en wij konden nog rustig doorlopen ook dus met 10 minuten zaten we klaar om afgeschoten te worden. Pff nu merk je dat je oud wordt hoor. Wat een schuivers maakte dat pokkeding maar An en Ron zouden Ron en An niet zijn als we ons niet lieten kennen dus er werden nog snel fastpasses gescoord voor later op de middag want de kids wilden dit allemaal nog een keer.
Hierna nog wat andere attracties in the new world bezocht. Daarna weer doorgegaan naar de Peter Panride voor Lieke want die vond zij zo mooi en daarna was het al weer 21.00 uur (oh ja ook nog wat gegeten natuurlijk want we hadden Jordy bij ons) en toen begon het spectakel van de dag. De afsluiting bij het paleis / kasteel met een gigantisch vuurwerk.

Dus vandaag ook weer moe maar heel erg voldaan zijn we naar de auto gesjokt en dat duurde iets langer dan normaal maar met 20 minuten reden we al weer richting het huisje. Nog even aan de overkant bij Denny's een late hap want zo heel veel hadden we niet gegeten en thuisgekomen zijn we lekker ons mandje ingekropen.

Dit was nml onze laatste dag in Florida. Morgen vertrekken we naar Washington DC dus morgenochtend moeten we vechten hoe we alle koffers in de auto krijgen en hoe we alles meekrijgen naar het vliegveld. Maar daarover dachten we niet na voor het slapen gaan. De wekker werd gesteld op 07.00 uur en we zien het morgen wel.

Welterusten en wij dromen nog ff na over deze te gekke twee en halve week Florida met deze gigantische driedaagse afsluiting in Orlando.

Ron An en de kids.